Ikusmen urritasunaren barne bi talde bereizten dira: itsuak diren pertsonak eta itsutasunera iritsi gabe ikusmenren egituran eta funtzionamenduan alterazioaren bat duten pertsonak, ikusmen arrastoak dutenak.
Atal honetan esku hartzeari buruz hitz egingo dut, ikusmen urritasuna duten pertsonekin praktika onerako aholkuak:
- “Ikusi duzu”,
“ikusi nahi duzu”...
bezalako espresioak erabiltzeko beldurra kendu.
- Ikusmen urritasuna duen pertsona batekin gaudenean eta bakarrik utzi behar dugunean abisatu egin
behar zaio, ez baita da oso atsegina bakarrik hitz egiten
geratzea.
- Ez zaie
asmakizunetara jolastea gustatzen. Pertsona itsu
bat edo Ikusmen urritasuna duena dagoen lekuren
batera iristean ez erabili “badakizu nor naizen” bezala espresiorik. Agurtu egin
behar da eta nor zaren esan.
- Ez da suposatu behar Ikusmen urritasuna duen pertsona batek beti laguntza behar duenik gauzak egiteko
orduan. Beraz, lagundu aurretik galdetu egin beharko diogu laguntzarik behar duen ala ez.
- Ikusmen urritasuna duen pertsona batek ondo entzuten
eta hitz egiten du, beraz ez da beharrezkoa
garrasi egitea eta bere ordez erantzutea.
- Ikusmen urritasuna
duen pertsona bati
aurkeztean edo eta hirugarren pertsona bat aurkeztean, aurkezpen hori nola gauzatuko den esan behar da, eskua emanaz, etc.
-
Ordena beharrezkoa da Ikusmen urritasuna duen pertsona batentzat. Ez dira objektuak lekuz aldatu behar
aurretik esan gabe.
- Ikusmen urritasuna duen pertsona batekin zoazenean, utz iezaiozu berari heltzen zure besotik (ukalondotik), informazio gehiago jasoko du bideak
izan ditzakeen oztopoei buruz.
-
Objektuen kolokazioa zein den
adierazteko ez duzu “hemen”,
“han”, bezalako espresioak erabili behar, “zure aurrean”, Zure ondoan, eskumara”... bezalakoak baizik.
- Ikusmen urritasuna duen pertsona bat arrisku batetara gerturatzen ari dela ikustean ez iezaiozu urrutitik garrasirik egin, hobe
da gerturatzea, berehalako arriskua ez den bitartean.
No hay comentarios:
Publicar un comentario